Additional Announcement!

We'll have our first practice on Sunday (September 4), 1-5pm

second practice on Monday (September 5), pm

Please memorize your part and provide your own costumes.

If you have laptop kindly bring one.

Thanks!

Have a great vacation!

God bless!

The Casts of Scene 3

Donya Victorina - Marilou

Alfonso Linares - Jonathan

Maria Clara _ Dhy dhat

Tiburcio – Nepth

Kapitan Tiago- Caspe

Noli Me Tangere SCENE 3-

Sa tahanan nila Kapitan Tiyago ay dumating ang mag-asawang de Espadaña kasama ang isang binatang Kastilang nagngangalang Alfonso Linares upang alamin ang kalagayan ng may sakit na si Maria Clara.

Kapitan Tiago (Caspe): O Doña Victorina, kayo pala. Tuloy kayo.
Victorina (Marilou): Magandang araw, Kapitan Tiyago at Isabel.
Kapitan Tiago (Caspe): Mukhang may kasama yata kayo—
Victorina (Marilou): Ahh oo--
Alfonso (Jonathan): Magandang araw po, ako nga po pala si Alfonso Linares.
Kapitan Tiago (Caspe): Magandang araw rin sa iyo, iho.

Tiburcio (Nepth): Kumusta na ang kalagayan ni Maria Clara?
Tauhan (Faisah): Wala pa rin pong pagbabago, Don Tiburcio.

Nagtungo sila sa silid ni Maria Clara.

Tiburcio (Nepth): Iha, kumusta na ang iyong pakiramdam?

Maria Clara (Dhi dat): Sumasakit pa rin po ang aking ulo, doktor.
Alfonso (Jonathan): Doña Victorina, siya po ba si Maria Clara?
Victorina (Marilou): Oo, Alfonso.
Alfonso (Jonathan): Tunay nga po talagang napakaganda niya.

Biglang dumating ang matabang kura na si Padre Damaso.

Kapitan Tiago (Caspe): Magandang araw po, Padre Damaso.
Padre Damaso (Dandy): Nasaan na siya?
Kapitan Tiago (Caspe): Nagpapahinga po siya sa kanyang silid.

Nagtatakbong tumungo si Padre Damaso.

Padre Damaso (Dandy): Maria Clara!
Maria Clara (Dhi dat): Padre Damaso...salamat po sa pagbisita ninyo.
Padre Damaso (Dandy): Labis akong nag-alaala sa iyo, iha. Magpagaling ka kaagad.
Maria Clara (Dhy dhat): Opo.
Padre Damaso (Dandy): O sige iha, magpahinga ka muna.
Maria Clara (Dhy dhat): Opo, padre.

Lumabas si Padre Damaso sa silid ni Maria Clara at pumunta sa sala.

Victorina (Marilou): Padre Damaso.
Padre Damaso (Dandy): Victorina, sino iyang kasama mo?
Victorina (Marilou): Ang totoo niyan ay kanina ko pa po siya gustong ipakilala sa inyo, padre. Siya po si Alfonso Linares, ang inaanak ng inyong bayaw.
Padre Damaso (Dandy): Inaanak ng aking bayaw? Ikaw na nga ba ang inaanak ni Carlicos?
Alfonso (Jonathan): Opo, ako na nga po, padre.
Padre Damaso (Dandy): Ano’ng saya ko’t sa wakas ay nakita na kita, iho.
Alfonso (Jonathan): Ako rin po, padre. Matagal ko na po kayong gusto makilala.
Victorina (Marilou): Nandirito po siya upang maghanap ng mapapangasawa, padre.

Padre Damaso (Dandy): Ng mapapangasawa? Madali lamang iyan...maghintay ka lamang, iho.

The Casts of Scene 2

Basilio - Jonathan

Crispin - Nepth

Sisa – Chei

Sakristan Mayor- dhy dhat

Utusan - Faisah

Guardia civil – Caspe/ Faisah/ Dhy dhat

Alperez - Jannah

Donya Consolacion – de le Torre

Noli Me Tangere SCENE 2-

Basilio (Jonathan): Crispin, eto, hilain mo iyan, sige na, para makauwi na tayo kay nanay.

Crispin (Nepth): Kuya, ganito nalang ba tayo? Gusto ko nang umuwi kay nanay! At tsaka pinagbibintangan pa nila akong magnanakaw dito. Sana magkasakit tayo para magsama-sama tayo ni Nanay.

Basilio (Jonathan): Hindi iyan puwede Crispin, mamatay tayong lahat sa gutom nyan.

Crispin (Nepth): Kuya, paano iyan? Pinagbintangan ako na magnanakaw ng Sakristan Mayor! Tatlumpu’t

dalawang piso daw! Papatayin daw ako ng Sakristan Mayor kung hindi ko mailalabas ang pera. Kung ninakaw ko iyon, mailalabas ko! Eh kaso, d naman talaga ako ang nagnakaw. Maniniwala kaya si Nanay sa akin?

Basilio (Jonathan): Huwag kang mag-alala Crispin, pagdating nating sa bahay, siguradong tutulungan tayo ni Nanay, tapos, magtatrabaho ako bilang isang magsasaka para hindi na tayo babalik sa simbahan!

Sakristan Mayor (Dhi dat): Tsk, tsk, tsk, hindi talaga aamin ang batang ito! Ilabas mo na ang pera!

Sakristan Mayor si Crispin, hinila siya sa yakap ni Basilio>

Crispin (Nepth): Kuya! Huwag mo akong iwanan!
Basilio (Jonathan): Crispin!

Basilio (Jonathan): Nanay! Nanay!

Sana maayos ang kalagayan nila, di bale, pinag lutuan ko sila ng paburito nilang pagkain! Ngayon na kami’y magkasamasama!”>

Basilio (Jonathan): Nanay! Nanay!

Sisa (Chei): Basilio! Diyos ko, anung nangyari sa ulo mo!

Basilio (Jonathan): Nanay, si Crispin po pinagbintangan na magnanakaw! Inosente po siya Nanay!
Sisa (Chei): Oo anak, naniniwala ako, nasaan na ang kapatid mo? Anong nangyari sa ulo mo? Sinaktan ka ba?

Basilio (Jonathan): Wala ito nanay, ah, nadapa lang ako habang papunta rito! Si Crispin po nasa simbahan, hindi siya palabasin ng Sakristan Mayor!

Sisa (Chei): Ano? Diyos ko! Crispin ko! Pupuntahan ko ang simbahan ngayon din! Gamutin ko muna ang sugat mo.

Basilio (Jonathan): Nanay, ayoko na maging Sakristan.

Sisa (Chei): Diyos ko... Ano bang gagawin ko?

Tumungo si Sisa sa kumbento dala-dala ang isang bakol na puno ng mga gulay. Nakita siya at kinausap ng utusan.

Utusan (Faisah): Para saan ang mga ‘yan ale?
Sisa (Chei): Para sa kura, nais ko sana siyang makausap.
Utusan (Faisah): May sakit ang kura ngayon, tungkol saan ba ito?
Sisa (Chei): Hindi pa kasi umuuwi ang anak kong si Crispin.
Utusan (Faisah): Crispin? Kung gano’n, ikaw ang ina ng magnanakaw? Aba’y matapos magnakaw ng batang iyon, ay tumakas rin! Inutusan pa nga ako ng mga kura na magpunta sa kwartel at magsuplong. Sa katunayan ay papunta na ang mga guardia civil sa inyong tahanan upang hulihin ang mga magnanakaw mong anak.
Sisa (Chei): Hindi…hindi magnanakaw ang mga anak ko.
Utusan (Faisah): Hoy! Ina ng mga magnanakaw! ‘Wag mong iyakan ang mga anak mo! Wala kang mapapala sa kanila dahil nagmana sila sa kanilang ama!

Tamatakbong tumungo si Sisa at nakita niya ang mga Guardia Civil.

Guardia Civil (Caspe): Ikaw ba si Sisa, ang ina ng magnanakaw?
Sisa (Chei): Opo, ako nga ho si Sisa, ngunit hindi po magnanakaw ang mga anak ko.
Guardia Civil (Caspe): ‘Wag mo nang ipagkaila, kung ayaw mong lumala pa ang sitwasyon. Sabihin mo na kung saan mo itinago si Crispin!
Sisa (Chei): Señor, ilang araw ko na hong hindi nakikita si Crispin.
Guardia Civil (dhi dat): Eh, kung ganoon, isauli mo na lamang ang perang ninakaw ng iyong mga anak!
Sisa (Chei): Señor, kahit pa minsang nagugutom ang mga anak ko, hinding-hindi nila magagawa ang magnakaw, maniwala kayo.
Guardia Civil (Faisah): Sinungaling! Pero kung iyan iyong gusto, Ikaw ang ikukulong naming hanggang hindi isinasauli ng mga anak mo ang mga ninakaw nila.
Sisa (Chei): Pero wala ho talagang ninakaw ang mga anak ko, Señor. Parang awa n’yo na, ‘wag n’yo po akong ikulong…

Dinala ng mga guardia civil si Sisa sa kuwartel.

Guardia Civil (Caspe): Mabubulok ka sa bilangguan hanggang hindi ka magsasabi ng totoo!

Dumating ang alperes at nalaman ang tungkol kay Sisa.

Alperes (Jannah): Kamalian ‘yan ng kura! Pakawalan n’yo siya at ‘wag n’yo na siyang gagambalin pa, at kung gusto ng kura na na maibalik ang kanyang mga ginto, sabihin n’yo sa kanya na manalangin siya kay San Antonio!

Agad nilang pinakawalan si Sisa.

Guardia Civil (Caspe): Umalis ka na rito! Wala nang maipapakain ang gobyerno sa’yo! Ha! Ha! Ha!

Tumakbo si Sisa patungo sa kanilang bahay.

Sisa (Chei): Crispin! Basilio! Mga anak ko! Nasaan na kayo?

May nakita siyang damit na duguan.

Sisa (Chei): Ano ‘to? Damit ni Basilio? Dugo…Bakit may sugat ang anak ko? Ha! Ha! Ha! Dugo ng anak ko! Ang magnanakaw kong anak! Ako’ ang ina ng mga magnanakaw! Ha! Ha! Ha! Dugo!

At tuluyan nang nabaliw ang kawawang si Sisa.

Narininig ni Donya Consolacion si Sisa na umaawit kaya ipanatawag niya ito sa mga guardia civil.

Donya Consolacion (de la torre): Mga guardia civil!
Guardia Civil (Caspe/faisah): Bakit po Señora?
Donya Consolacion (de la torre): Sino iyang kumakanta?
Guardia Civil (Faisah): Siya po, ang baliw.
Donya Consolacion (de la torre): Dalhin n’yo siya rito.
Guardia Civil (Caspe): Masusunod po, Señora.

Kinuha ng mga guardia civil ang baliw na si Sisa.

Guardia Civil (Caspe): Narito na po siya, Señora.
Donya Consolacion (de la torre): Pakantahin n’yo siya.
Guardia Civil (Dhy dhat): Hoy Baliw! Umawit ka! Awit na! Awit na!

At umawit naman si Sisa.

Donya Consolacion (de la torre): Magaling! Mga guardia civil, maaari na kayong umalis.
Guardia Civil (Faisah): Opo, Señora.

Umalis ang mga guardia civil.

Donya Consolacion (de la torre): Hoy Baliw!
Sisa (Chei): Baliw? Sinong baliw? Ha! Ha! Ha! Baliw!
Donya Consolacion (de la torre): Sumayaw ka!
Sisa (Chei): Sumayaw?

Donya Consolacion (de la torre): Gayahin mo ako.

Sumayaw ang donya.

Sisa (Chei): Ha! Ha! Ha! Sumasayaw ang matandang baliw!
Donya Consolacion (de la torre): Hoy! Hindi ako ang baliw! Ikaw!
Sisa (Chei): Ako? Ako ang baliw? Ha! Ha! Ha! Ako ang baliw!
Donya Consolacion (de la torre): Oo. Ikaw nga! At inuutusan kitang sumayaw!
Sisa (Chei): Ayoko. Ayokong sumayaw! Baliw lang ang sumasayaw. Ha! Ha! Ha!

Pinalo ni Donya Consolacion si Sisa gamit ang isang latigo.

Donya Consolacion (de la torre): Sabi nang ikaw ang baliw! Baliw ka talaga! Baliw! Baliw!
Sisa (Chei): Aray!

Biglang dumating ang Alperes at inawat ang donya.

Alperes (Jannah): Consolacion! Ano ba itong ginagawa mo?!
Donya Consolacion (de la torre): Bitiwan mo nga ako! Tuturuan ko ng leksyon ang baliw na ‘yan!
Alperes (Jannah): Tumigil ka nga! Hindi ka na naawa. May sira ka na rin talaga, ano?
Sisa (Chei): Dugo! Basilio? Crispin? Ang mga anak ko! Dugo! Ha! Ha! Ha!
Alperes (Jannah): Mga Guardia Civil! Bihisan n’yo at gamutin ang babaeng ito. Bukas ay ihatid n’yo siya sa tahanan ni Crisostomo Ibarra.

The Cats of Scene 1 - Ang Hapunan

Tiya Isabel - Jannah

Padre Damaso - Dandy

Tauhan- Faisah

Kapitan Tiago - Caspe

Crissostomo Ibarra - Aaron

Tenyente – de le Torre

Noli Me Tangere SCENE 1- Ang Hapunan

Narrator: Mga pangarap, mga liwanag at dilim. Sa kapanahunan ng kadiliman, marahil ay maraming nagdurusa. Maraming nagtatahimik ngunit napapahamak. Oo, naninirahang takot at naghihinagpis, hihintayin ko ang araw na itong lahat ay lilipas, malayo sa kabiguan at pang-aapi. Kaya kayo’ng mga kalaban ko, mga dayuhan, huwag niyo akong salingin, NOLI ME TANGERE.

Narrator: Alamin ninyo ang kuwento ng mga tao dito sa bayan ng San Diego; maraming malungkot, masungit, marami din ang nagsasaya, parang walang problema, o di kaya’y nagkukunwaring walang problema.

Tiya Isabel (Jannah): Diyos ko! Naririto na pala kayo, magandang gabi sa inyong lahat, salamat sa inyong pagdating. Ay naku, Tiago, diyos ko, nasaan ka na! Ang mga bisita mo nandirito na, maghintay lang kayo dito ha, saglit lamang.

Padre Damaso (Dandy): Tsk, nakakainis, ilang taon na akong nagserbisyo dito sa San Diego, ngayo’y inilipat ako sa ibang bayan; napakawalang asal na mga Indio!

Tauhan(Faisah): Padre, isang Indio din ang may-ari ng bahay na ito!

Padre Damaso (Dandy): Wala akong pakealam, buwisit, napakatamad talaga ng mga Indio, at makasalanan pa! Hindi marunong magkumpisal, tsk, Walang pagbabago sa kalagayan ng bayan!

Tauhan (Faisah): Eh, Padre, ang sakit mo naman magsalita, parang hindi mong matalik na kaibigan si Kapitan Tiago, at, ninong ka naman ng anak niyang si Maria Clara. Hindi ba kaibigan mo din yung yumaong si Don Raphael?

Padre Damaso (Dandy): Tumigil ka, para kang sinong nagmamarunong, umalis ka sa aking paningin!

Tiya Isabel (Jannah): Aba, nandito na ho ang aking matalik na pinsan, at ang kasama niyang si… Crisostomo Ibarra (Aaron): “Ah, Juan Crisostomo Ibarra y Magsalin po, Masaya akong makita kayong lahat.>

Kapitan Tiago (Caspe): Ah, eh, oh sige Crisostomo, iiwanan muna kita.

Crisostomo Ibarra (Aaron): Ah, Reberensya, kayo po ba si Padre Damaso? Ang matalik na kaibigan ng aking yumaong ama na si Raphael Ibarra! sana>

Padre Damaso (Dandy): Ha! Bata, ako nga si Padre Damaso, paumanhin ngunit ni minsan ay hindi ko naging kaibigan ang iyong ama!

Kapitan Tiago (Caspe): Ah, kilala niyo na pala si Padre Damaso, handa na ang hapunan!

Tenyente (de la Torre): Don Crisostomo, ilang taon kayong nag-aral sa Europa?

Crisostomo Ibarra (Aaron): Pitong taon po…

Tenyente (de la Torre): Aaaah…pitong taon? Naku, baka nakalimutan mo na ang bayang ito!

Crisostomo Ibarra (Aaron): Naku, baka ako nga ang nalimutan ng bayang ito.

Padre Damaso (Dandy): Hmph, sabihin mo nga bata, bakit ka pumarito?

Crisostomo Ibarra (Aaron): Ah, nais ko pong mas makilala ang bansa kong sinilangan at malaman kung bakit at paano namatay ang aking ama.

Padre Damaso (Dandy): Bata, pumarito ka dito sa Pilipinas upang makilala ang bayang ito? Alam nating karamihan sa mga nakatira dito sa lupain ay mga Indio! Napakaliit na bagay ang sinadadya mo rito, walang mahalaga dito sa bayang ito!

Crisostomo Ibarra (Aaron): Reberensya, huwag po kayong magsalita ng ganyan, mayaman itong bayang Pilipinas tulad ng Inang Bayang Espanya!

Padre Damaso (Dandy): Ha! Ganito na ba ang mga binata ngayon? Nagmamarunong! Walang asal, sinasagot pa ang reberensya, parang matalinong magsalita!

Tenyente (de la Torre): Senyores, huwag kayong magtaka sa aming dating kura, ganyan na yan siya dati pa at hindi na nagbabago.

Crisostomo Ibarra (Aaron): Patawad, ngunit kailangan ko nang umalis.

Kapitan Tiago (Caspe): Aba, hijo, kararating mo lamang dito, atsaka, dadating din si Maria Clara ngayong gabi, sinundo na siya ni Isabel.

Crisostomo Ibarra (Aaron): Salamat po sa inyong pagtanggap sa akin dito, ngunit, marami pa akong dapat asikasuhin, pupunta ako dito bukas na bukas din.

Padre Damaso (Dandy): Tingnan ninyo! Kayabangan! Mga binatang pinapayuhan para mag-aral sa Europa, pagbalik rito ay para nang sino! Dapat ipagbawal iyan ng gobyerno!

Pacnxa kaau classmates I am very busy.

I will just post an update for a better script within this week.

Salamat.

If you have any suggestions

text/call me at 225-3574

09067202839

or email me at

jonathanelano@gmail.com

jonathan.elano@facebook.com

God Bless!

Chapter 1 Isang Handaan (The Script)

* Captain Tiyago’s party

DAMASO: Those wretched Indios! They’re not grateful for the 20 years I’ve rendered them. No one even cared when I departed San Diego. Those Indio Ignoramuses!

GUEST 1: Father Damaso! The owner of this house is an Indio. He might take it all personally!

DAMASO: Hmph! That self-denial scum! Captain Tiyago has always denied being an Indio.

[Guevarra interrupts]

GUEVARRA: He never did such a---!

[Captain Tiyago looking ecstatic, apparently not noticing the argument]

TIYAGO: Hola Amigos! Let me introduce you to the son of my late friend, Crisostomo Ibarra. He has just come back from Europe.

C. IBARRA: It is my honour to meet you all...and there is Father Damaso---the closest priest friend of my father. (extending his hand to damaso)

DAMASO: I am indeed Father Damaso, you are not mistaken, but I had never been friends with your father. (pushing Ibarra’s hand away)

[Lieutenant Guevarra tried to save Ibarra from shame.]

GUEVARRA: Oh, so you are the son of Don Rafael Ibarra?

C. IBARRA: Yes, Mr. Guevarra.

GUEVARRA: Your father is truly a great example. I pray that you would even be better than him.

C. IBARRA: [felt flattered] Thank you Mister, You saved me from my embarrassment.

GUEVARRA: I was just telling the truth Ibarra.

[Lt. Guevarra leaves]

[Mr. Laruja interrupts]

MR. LARUJA: Are you the one who came back from Europe?

C. IBARRA: Yes. I am Mr. Ibarra, and you are?

MR. LARUJA: Mr. Laruja.

MR. LARUJA: You’ve been traveling from different countries for a long time. Are you not forgetting your own country?

C. IBARRA: Yes, Mr. Laruja. I’ve been traveling to different countries but my heart always remains here.

MR. LARUJA: Is that true?

IBARRA: My country might forget me but it would always remain in my heart.

MR. LARUJA: Where in Europe do you think has the best sight?

C. IBARRA: After I study about one place, I no longer mind about its value. My country is the best place for me.

[Damaso interrupting]

DAMASO: Is that so?

C. IBARRA: Didn’t you hear what I say Father Damaso?!

DAMASO: You just waste your time traveling. You’re stupid!

C. IBARRA: If you’ll excuse me, I will go home now because I need to do a lot of things.

MR. LARUJA: But you and Maria Clara have not yet even seen each other!

C. IBARRA: I shall just come back here tomorrow to meet her.

[Ibarra leaves]

DAMASO: Sometimes, sending children to study in Europe is an unwise decision.

*While Ibarra is walking outside…

LT. GUEVARRA: Just be careful.

IBARRA: Huh? Me?

GUEVARRA: Yes, you. (removes the cap)

IBARRA: Oh! Lieutenant! Why?

GUEVARRA: I just want you to be careful out there.

IBARRA: Be careful to what? I do not have enemies.

GUEVARRA: Sometimes, trusting others too much can lead you to trouble. Like Don Rafael…he didn’t know he had an enemy until he died in the prison.

IBARRA: But why did they imprison my father? What did he do wrong?

GUEVARRA: Your father is a kind man, but kindness will not shield you from the people’s bad intentions. Just ask Captain Tiyago about the whole story. I need to go back to the headquarters as soon as possible. (holding the shoulder of Ibarra)

[Lt. Guevarra leaves]

IBARRA: It is only now that I knew the truth about my father. (sad)

*House of Captain Tiyago

[Clara waiting for Ibarra]

CLARA: It’s already late. Why is he not yet here?

[Ibarra knocking]

CLARA: Come in.

[Ibarra entered]

[having glances to each other, then Ibarra making Clara laugh]

IBARRA: I’m so lucky that we already have the blessings of our parents. Not every man can have a beautiful woman like you.

CLARA: You are much sweeter when you came back. How many women had you gone out with?

IBARRA: (smiled) I already have you and it’s too much enough.

CLARA: You must be kidding. Can you stand without even looking to any beautiful ladies there?

IBARRA: Beauty does not exist only within a person, but also to the beholder. In the heart of my hearts you are the only one.

CLARA: [changing the topic] Would you like to have some coffee?

IBARRA: No, I just dropped by to see you. I have to be going. Tomorrow’s the All Soul’s day and I have to return to San Diego to visit my father’s grave.

CLARA: I understand.

[Ibarra leaves]

: Lord, may you watch over Ibarra.

[Aunt Isabel approaches]

AUNT ISABEL: Clara, we have to go to the beaterio.

CLARA: But why?

AUNT ISABEL: We need to get your things.

CLARA: Okay, I’ll just get some things.

[Clara gets her things while Aunt Isabel waits]

CLARA: Let’s go now

[Clara and Aunt Isabel leaves]

*house of Salvi

>Ibarra will enter the house

SALVI: What can I do for you?

IBARRA: Father Salvi, I am here to ask something.

SALVI: What's that?!

Chapter 1 Isang Handaan

Isang marangyang salu-salo ang ipinag-anyaya ni Don Santiago de los Santos na higit na popular sa taguring kapitan Tiago. Ang handaan ay gagawin sa kanyang bahay na nasa daang Anluwage na karating ng Ilog-Binundok.

Ang paayaya ay madaling kumalat sa lahat ng sulok ng Maynila. Bawat isa ay gustong dumalo sapagkat ang mayamang Kapitan ay kilala bilang isang mabuting tao, mapagbigay at laging bukas ang palad sa mga nangangailangan. Dahil dito, ang iba ay nababalino kung ano ang isusuot at sasabihin sa mismong araw ng handaan.

Nang gabing iyon dagsa ang mga panauhin na gaya ng dapat asahan. Puno ang bulwagan. Ang nag-iistima sa mgta bisita ay si Tiya Isabel, isang matandang babae na pinsan ng may-bahay. Kabilang sa mga bisita sina tinyente ng guardia civil, Pari Sibyla, ang kura paroko ng Binundok, si pari Damaso na madaldal at mahahayap ang mga salita at dalawang paisano. Ang isa ay kararating lamang sa Pilipinas.

Ang kararating na dayuhan ay nagtatanong tungkol sa mga asal ng mga katutubong Pilipino. Ipinaliwanag niya na ang pagpunta niya sa bansa ay sarili niyang gastos. Ang pakay ng kanyang paglalakbay ay upang magkaroon ng kabatiran tungkol sa lupain ng mga Indiyo.

Nagkaroon ng mainitang balitaktakan ng mabanggit ng dayuhan ang tungkol sa monopolyo ng tabako. Nailabas ni Pari Damaso ang kanyang mapanlait na ugali. Nilibak niya ang mga Indiyo. Ang tingin niya sa mga ito ay hamak at mababa. Lumitaw din sa usapan ang panlalait ng mga Espanyol tungkol sa mga Pilipino noong mga nakalipas na araw. Mapanlibak si Pari Damaso. Kung kaya’t iniba ni Pari Sibyla ang usapan.

Napadako ang usapan tungkol sa pagkakalipat sa ibang bayan ni Padre Damaso pagkatapos ng makapagsilbi sa loob ng 20 taon bilang kura paroko ng San Diego. Sinabi niya kahit na ang hari ay hindi dapat manghimasok sa pagpaparusa ng simbahan sa mga erehe.

Pero, ito ay tinutulan ng Tinyente ng Guardia Civil sa pagsasabing may karapatan ang Kapitan Heneral sapagkat ito ang kinatawan ng hari ng bansa.

Ipinaliwanag pa ng tinyente ang dahilan ng pagkakalipat ni Pari Damaso. Ito, umano ang nag-utos na hukayin at ilipat ang bangkay ng isang marangal na lalaki na napagbintangang isang erehe ng pari dahil lamang sa hindi pangungumpisal.

Ang ginawa ay itinuturing sa isang kabuktutan ng Kapitan Heneral. Kung kaya inutos nito ang paglilipat sa ibang parokya ang paring Pransiskano bilang parusa. Nagpupuyos sa galit ang pari kapag naaalala niya ang mga kasulatang nawaglit.

Iniwanan na ni Tinyente ang umpukan, pagkatapos nitong makapagpaliwanag. Sinikap ni Pari Sibyla na pakalmahin ang loob ni Pari Damaso. Lumawig muli ang talayan. Dumating ang ilan pang mga bagong panauhin. Ilan sa mga ito ay ang mag-asawang sina Dr. de Espadaña at Donya Victorina.